Páxinas

2006/11/17

Nación

Diferenciación de conceptos elementais para estudantes avantaxados:
Nación e estado non son o mesmo.
E van dar voltas e reviravoltas para dicir que non somos o que realmente somos. E chegarán á conclusión de que somos unha nacionalidade histórica, unha entidade nacional singular, unha nazón de Breogán (pero só de Breogán eh, que ninguén se chame a engano), unha colectividade identitaria, unha realidade indefinible...
Pero isto non será o peor, o peor é que acabarán por conseguir que deixemos de ser o que levamos sendo durante séculos, unha nación.

9 comentários:

Xosé Manuel Carreira disse...

Efectivamente. Hai exemplos de varias nacións nun mesmo estado e icluso de varios estados nunha mesma nación.

Eu vexo que todo o mundo asume con naturalidade que Inglaterra ou Escocia son nacións (cos seus equipos nacionais e himnos nacionais, etc...) e o Reino Unido é un estado.

Tamén vexo que todo o mundo asume que os Estados Unidos son unha nación e en cambio Massachussets é un estado.

Anônimo disse...

Cara X,
Não seja tão pessimista, as nações são muito mais difíceis de eliminar do que a erva do jardim ou o tojo no monte, que o digam todos os que tentaram elimina-las por decreto e pelas armas.
Claro que os desafios do sec.XXI são de outra ordem, mas creio que para compensar a tendência globalizadora (que também tem o seu lado positivo) surge com mais força a tendência "local".
Pessoalmente, não valorizo o lado mítico da nação (os antepassados, a identidade original) mas aprecio os sinais identitários: a lingua, os usos e costumes, as artes e ofícios, a paisagem natural e urbana, essas coisas que me fazem sentir que estou na Galiza e me fazem sentir que estou no Norte de Portugal também (sentimento identitário) como sinto que estou na Andaluzia e sinto o Sul de Portugal (sentimento de diferença-curiosidade-empatia).
Vou contar um episódio que se passou comigo, faz mais de 20 anos: estava eu num albergue de juventude algures na Inglaterra e o responsável disse-me a mim e aos meus companheiros(todos portugueses) que teriamos de ajudar na arrumação das instalações. Como tinhamos de pagar na mesma a dormida, inventamos uma história e fomos passear. Passados tempos, ainda na Inglaterra, noutro albergue, a conversar com umas raparigas catalãs, elas falaram nessa "obrigação" e ficamos todos a rir porque a reacção delas e a nossa era a mesma. Moral: indisciplina individualista ibérica versus disciplina comunitária anglo-saxónica. Mas se elas fossem italianas ou francesas, seria igual: se pago para dormir, não tenho mais obrigações! Ou seja, sentimento identitário latino? Chame-se-lhe o que quiser, mas é um facto e sinto-me em casa com gente assim.
Com isto não nego que hajam motivos para uma consciência social, política, para aquilo que possa prejudicar essa identidade e expressão nacional. A defesa da lingua, nomeadamente, é essencial. E a Internet é um veículo vantajoso para as indentidades locais.
Desculpe a confusão e extensão da prosa, mas já vê que puxou assunto apaixonante e que dá pano para mangas!

Anônimo disse...

Muito bem!

Que belo discurso...


Um abraço!

RAIKO disse...

A ver, por un lado la Europa sin fronteras con un montón de estados cediendo su soberanía, que es lo único que tiene un estado como propio, a un ente común e incierto. Y, sin embargo, a estos estados les da miedo reconocer que están formados por varias naciones, concepto que sólo implica una serie de connotaciones culturales e identitarias... qué incongruencia.
Hay ciertos tópicos extremadamante arraigados, la gente confunde ciertos términos, como los pares estado y nación o nacionalismo e independentismo y hasta que no se haga un ejercicio de salud mental social y queden claros, no podremos avanzar hacia una sociedad moderna y tolerante.
Creo que Galicia no necesita demostrar a estas alturas que es una nación, y, en cualquier caso, ya existía como tal bastante antes de que esta amalgama que vemos tan natural como nación y hemos dado en llamar España...
Sinceramente, no comprendo esos miedos y esos complejos de no sé qué, a mí personalmente no me perjudica en nada que Galicia sea una nación... Y no creo que se me pueda acusar de nacionalista, porque ni siquiera soy gallego.
Un saludo.

nhusko disse...

Hai que pasar o fouciño na aguzadoira e... cortar amarras

Anônimo disse...

O primeiro que quero dicer e que quede ben claro para min Galiza é unha nación sen estado.
Unha vez dito isto, tamén quero engadir que Galicia debe ser a única nación na que a maioría dos seus habitantes non o perciben así (na actualidade), e necesítase moita pedagoxía para que este pobo se perciba como tal, nos goste ou non, os factores desta aberración
xa sabemos todos que son moitos e non é cuestión comentalos agora.
O que si quero dicer é que se non se pode ter un estatuto de nación nesta lexislatura creo que o BNG que é a única forza nacionalista no parlamento (ou agora é galeguista?) propoña pospor o debate para a outra lexislatura onde o apoio do PP non sexa tan necesario.
www.ofalarnontencancelas.nireblog.com

David disse...

Aquí hai moita xente que non sinte a nación galega...Creo que vai haber que facer pronto unha labor didáctica importante para que a xente entenda o por que do noso sentimento...

Torreira disse...

Aqui Torreira,galego de nazón,reivindicando a golpe de licor café amparo xurídico-enólico...coido que algún sabio dixo que ser definidos como Nazón de Breogan viria sendo o mesmo que se o estado español fose definido como España Cañí...

Anônimo disse...

Millor que nazón de Breogán, grande ocurrencia o nivel dos irmaos Marx, Galicia é a nazón do nabo, as nabizas e os grelos.