Corpos en tempos de guerra

Nos tempos de guerra creábanse mundos masculinos paralelos a toda traxedia.

Campaña de animación á lectura 104

Evasión

Antes chamábanlles chats, non?
Dentro de pouco non será nin emocionante.

Are you alone?

Rematou a quinta temporada de Mad men.

Sen pretexto

Chego sen pretexto á Selva, unha meiga agóirame novas descubertas mentres penso que aínda teño por explorar o sabor dos teus beizos no bordo da copa compartida.

Entre lamber e morder

Nas terrazas de verán os temas son completamente diferentes aos das mesas interiores que nos acollen noutras épocas do ano.

Atrapados baixo os parasoles e para evitar o sopor das primeiras horas da tarde as conversas reláxanse e derivan en mensaxes ambiguas, sen evolución coherente, pero que provocan o riso dos congregados. Como quen non quixo a cousa, e partindo dun solombo demasiado pouco feito, a conversa foi dar nos xeitos de morder e as súas variedades, puxemos os dentes a traballar e trabamos e abocamos.

Alguén lembrou aquilo de "máis vale lamber que morder", pero véndote alí sorrindo as ocorrencias alleas mentres tomabas a túa bóla de xeado, o meu desexo oscilaba entre darche a morder a miña queixada para que a abocases ben cos teus dentes perfectamente aliñados ou que te dedicases a lamber lentamente o meu colo coa túa lingua xeada.

Tengo algo que deciros

"Os amores imposibles non terminan nunca, son os que duran para sempre."

"De que fala ese libro que non che queren publicar?

Fala de dúas persoas que se separan, unha sofre e a outra non, pero o que conta é que non fai falta ter medo de deixar as cousas porque todo o que importa non se deixa endexamais aínda que queiramos deixalo."

 "A terra nunca pode odiar a árbore."

                                                                                       Tengo algo que deciros

Al filo de lo imposible!

O subconsciente quixo agasallarme cun encontro casual e fugaz.
E un mundo circundante alleo a nós foi testemuña ignorante desas tres horas al filo de lo imposible!

Campaña de animación á lectura 80

Marcelino Camacho (1918-2010)

Este día de chuvia trae a triste noticia da morte de Marcelino Camacho, home co que non coincidín xeracionamente, foi porén unha figura que sempre me transmitiu boas vibracións.

Na manifestación do 1 de maio de 1979 (aparecen con el na foto, entre outros, Nicolás Redondo, Tierno Galván e Santiago Carrillo).

Homenaje a Marcelino Camacho en 2007

Como do seu labor sindical, xa se ha de falar moito noutros lugares, quero traer á Selva outro perfil del, o debuxado por Josefina Samper, esposa e compañeira de Marcelino Camacho, en 1985, que nun programa de radio falaba del nestes termos (na entrevista tamén o podemos escoitar contando as súas vivencias familiares):

E unha pensa, como muller, e con todo o respecto do mundo, que tamén a esquerda durante longo tempo foi un terrero ermo para mulleres. A moitas delas tocoulles o papel de seren outra caste de viúvas de vivos, xa non as dos emigrados, senón as dos presos, que non detrás, senón, cabo deles, tamén deberían compartir a gloria da memoria histórica.

E como o destino non deixa de ser por veces caprichoso e ata tenro, quixo que a última foto de de Marcelino Camacho en vida fose co seu partenaire na loita sindical española, Nicolás Redondo.

Vaian as miñas palabras na honra deste home, desde o firme convencemento de que sen el, moit@s traballador@s terían tido unha peor existencia.

O meu pésame para a súa xente e para CCOO.

David

DAVID (CORTO GAY)

Cargado por dagos21. - Mira más videos de TV y películas.

Versátil

K? Ola. Si, son eu. Que que teño entre as pernas? Algo a piques de estalar contigo. Sexa cóncavo ou convexo, ou as dúas cousas, quere foder xa. Versátil. Se non che interesa colgamos e tan amigos. E ti como estás? Hai que ver como sabes. É cuestión de saber darlle á tecla e a algo máis. Que ben vivides os universitarios! Eu teño bastante máis roupa enriba, quen me dera estar coma ti! Aire acondicionado. Si, sempre é a primeira vez. Non é necesario, gústanme as sorpresas. Ás seis e media nos baños do Museo do Mar. Culturetas, pero quente abondo para te cravar contra a porta. Para que aprendas. Non te preocupes, teño experiencia en tapar todo tipo de buratos. Non todo vai ser pasta. Si, bocas tamén. Vas querer ti tapar a miña? En que o notas? Hostia! Cala, cala, que agora non podo. As travesuras déixaas para despois. Non traias un pantalón moi ceñido, non me gusta pelexar co botón e a cremalleira. Con. Agora teño que colgar. Depende de como te portes. Ás seis e media. Xa te atopo eu a ti.

Adán e Eva

Marc Chagall

Adán e Eva non o tiñan todo, precisaban tamén da fascinación do pecado.

Vía Moralla.

Intimidades alleas

Podo apreciar ese minúsculo aceno da túa boca cando te bica na caluga porque nunca lle dixeches que che estarrece o corpo todo. Vexo cando abres a neveira con bulimia mentres está diante do portátil na sala. Sigo as túas carreiras pola casa para esconder o xoguete, ese que nunca compartes. Sei onde agachas esoutro móbil que só acendes cando tes toda a casa para ti. Comprobo contigo cada noite o seu historial de navegación e contigo, o contido do seu bolso. Divírteme cando recibides a eses amigos vosos que beben tanto, e rin tanto, e se tocan tanto, e se bican tanto, e acabades follando na cociña en canto marchan mentres eles o fan no voso portal. Adiántome ás vosas discusións por como pousades as chaves ao chegar á casa ou por como facedes o café polas mañás. Asexarvos permitíame saber de cada un de vós cousas que o outro ignora ata que esta mañá deixastes un convite para cear na miña caixa de correo.

A propósito de Valentino

Quen me ía dicir a min que Valentino xa non significaba VALENTINO.

Se aínda fose Valentino...

aínda, aínda, pero...
Valentino?

I say a little prayer

Aquí o orixinal das estudantes americanas de instituto aspirantes ao Glee Club:

Aquí os tipos divertidos:

Está claro, non?

Vía Esta noche gay.

Cine e lectura 06: A single man

 

"Se non se goza do presente, non hai nada que suxira que o futuro ha de ser mellor."

 

"A experiencia non é o que lle pasa a un home, é o que un home fai co que lle pasa."

 

 

"O único que fixo que todo pagase a pena son esas poucas veces en que de verdade puiden conectar con outro ser humano."

"E así, sen máis, chegou."

A single man (2009)

Clasificación selvática: 8 (Tes que vela)

As costas

Un xiro casual cara ao encerado e a súa camiseta marca a forma dos ombros, a curva do lombo e cae frouxa sen marcar máis.
Pero isto non pode ser, nunca me gustaron os homes novos e reparo en que non é el senón as súas costas. Esas costas viradas por breve tempo cara a min, que me lembran as dun home oriental que tamén me lembraron as doutro home oriental que só foron prólogo doutro home oriental. E móvese pola clase mentres eu non o vexo a el senón aos outros tres a un tempo. E volve a roibén, aquela, a de cando aínda non percorrera as costas de todos os homes orientais. E levo a man á meixela para percibir mellor a quentura do rubor. E antes de volver á monotonía dun luns calquera lembro O POETA:

"E aló no leito humilde, ordinario
posuín o corpo do amor, posuín os beizos
volutuosos e vermellos da embriaguez,
vermellos de semellante embriaguez, que tamén agora
cando escribo, despois de tantos anos!
na miña casa solitaria, embriágome de novo."

Kavafis

Epílogo: Mentres conduzo cara á casa vexo esas costas na escuridade da autovía e agora, mentres me baleiro na Selva, aínda sigo a lembrar.

De aquí á eternidade (From here to eternity)

O director, Fred Zinnemann, conseguiu con esta obra un dos seus catro Oscars, neste caso o Oscar a mellor director. Baseouse na novela homónima de James Jones, este escritor é tamén o autor doutras dúas novelas levadas ao cinema, A delgada liña vermella de Terrence Malick e A filla dun soldado nunca chora de James Ivory.


Trailer orixinal da película de estreada en agosto de 1953.


Escena do bico na praia de Halona Cove en Hawai entre o sarxento Milton Warden (Burt Lancaster) e Karen Holmes (Deborah Kerr), a dona do capitán Holmes (Philip Ober). Curiosamente nin Lancaster nin Kerr obterían ningún Oscar e quen si que se faría cunha estatuíña sería Donna Reed, premiada co Oscar á mellor atriz de elenco.


Escena do toque de silencio do soldado Prewitt (Montgomery Clift) polo seu amigo Maggio (Frank Sinatra) morto.


Capítulo de 50 películas que hay que ver antes de morir dedicado a De aquí á eternidade.


Aquí podes ler un artigo interesante de Carlos López-Tapia sobre a película.

Podes ver todo o filme en versión orixinal en YouTube na lista de reprodución de WittoWed.

Clasificación selvática: 8 (Tes que vela).