Saín á rúa, chovía moito, cerrei o paraugas e molleime, seguín andando erguendo a cara contra a chuvia, rin vendo a un tipo correr cara a un portal como se o perseguise o demo, molleime máis, fun sen rumbo agardando que a auga trouxese a friaxe, busqueite noutros corpos e deixei a auga correr.
9 comentários:
humm, non será vostede a que baixo ese paraugas, con eses zapatos, nos mostra un vestido que a favorece tanto, diga, será vostede?
Me encanta sentir la lluvia cayendo sobre mí. Me dan tantas ganas de desnudarme... Un saludo.
Encántame escoitar como chove cando estou na casa, pero fastidiame moito mollarme.
Kaplan, debería sabelo polos lastros :P
Me gusta que todos mis paseantes encuentren algo que les conmueva en mi Jardín, y me halaga que me lo hagan saber.
Si encima son mujeres las que me felicitan... mi vanidad sonrie desde un rincón.
Saludos, hoy con la autoestima un poco inflada, desde el Jardín.
Uf. Espero que atopase o que buscaba. E xa me dará o teléfono dese xastre tan bo que gasta.
Saúde e moita chuvia. A próxima vez que necesite axuda, sabe onde me ten.
Vaia corpazo que tes, mais, exhibirse con tanta chuvia...pode ser perigoso para a gorxa e os pulmóns... (é broma)
Lindo post!
;-)
R.R. tereino en conta a próxima vez :D
Zârck, teremos que ter coidado de que non se nos volva demasiado vanidoso ;)
Moralla, non é exhibición, ou non reparou no paraugas?
Pirata Vermelho, explíqueme vostede o embuste :)
Admito o embuste, pilloume, saúdoo agradecida dunha análise tan astuta do post.
X colorada
Postar um comentário