Páxinas

2006/08/31

As estrelas que morren


Desde onte os dous protagonistas desta publicidade da película Gilda están mortos.
Farei unha homenaxe para eles e para min e volvereina ver hoxe.

*Música por cortesía de Alfama.
[Rita Hayworth: Amado mío]

powered by ODEO

8 comentários:

Xosé Manuel Carreira disse...

Como escrebín noutro blogue ao respeito, Gilda está entre as miñas películas favoritas por moitos motivos.

A Rita Hayworth de Gilda é o meu arquetipo inconsciente de muller (na terminoloxía de Jung) e cada vez que aparece unha femme fatal, ai!

Despois porque Glen Ford está xenial nesa película. Hai unha frase no comezo que di no comezo, "aprendín a facer a miña propria sorte" ou algo así, que podería ser unha síntese da súa vida.

Por último, porque o guión admite unha segunda lectura gay na que Johnny (G. Ford) realmente actúa como chapeiro para o seu xefe e cando aparece Gilda (Rita), o xefe ten medo de perdelo.

Marinha de Allegue disse...

Se cadra as estrelas non morren,permanecen no pensamento para artellar arquetipos...

Un Beijo.
:)

moucho branco disse...

en casos coma este venzo á miña hostilidade aos mitos de hollywood... excelente película.

saúdos.

X disse...

Mendinho, reconsiderei a nova interpretación e non me acae moito.

Marinha as estrelas son coma as personaxes de ficción porque elas na vida da fama acaban sendo personaxes.

Moucho Branco déixese vencer polo pracer de sucumbir ante os mitos cinematográficos.

Alfama moitas grazas polo agasallo :)

Anônimo disse...

Non morreron.Velaí están, precisamente, na película.

Anônimo disse...

"...
E aqueles, que por obras valerosas
Se vão da lei da morte libertando;
..."

"...Camões..."

Alfama!?! será português?
Essa música é divinal.

Que tenhas um bom dia X Galiza

Pito

X disse...

Grazas Kaplan, a verdade é que foi un estupendísimo agasallo o de Alfama.
Si, Náufrago, inmortais coma as personaxes das que falaba no seu post.
Bo día para tod@s.

X disse...

E a porta, coma sempre, ha seguir aberta :)