Hai un obelisco que mira o océano, chantado nun piar de formigón.
O vento empúrrate contra el, a min, contra ti.
[Fotografías de X]
[BSO: Ondas do mar contra as rochas]
powered by ODEO
Hai un obelisco que mira o océano, chantado nun piar de formigón.O vento empúrrate contra el, a min, contra ti.
[Fotografías de X]
[BSO: Ondas do mar contra as rochas]
powered by ODEO
4 comentários:
muy bonito.
Grazas fisiologus :)
Sempre apreciei o mar e podía contemplalo durante horas... Sempre me fascinou.
Pero non sabía que era parte de min até que tiven que vivir a moitos kms. de el. Empecei a sufrir múltiples problemas de saúde que sempre se aliviaban co mar: inhalar auga salgada, baños de auga con sal, escoitar o sonido do mar,... e como era de esperar non resistín moito tempo vivindo nese lugar, co cal tiven que voltar á costa...
Pregúntome dende aquela se serei unha serea atrapada nun corpo alleo...
Bonito blog. Parabéns.
Daquela non permita que a súa pel quede sen a humidade do mar. Tamén eu levo mal a distancia do mar.
Grazas e benvida Mrs. Doley.
Postar um comentário