En días coma hoxe quero ser como as raparigas de Milo Manara: boca sensual, ollada intensa, pernas longas, cuíño resultón e o vento a me remexer o cabelo.En días coma hoxe quero ser como as raparigas de Milo Manara: boca sensual, ollada intensa, pernas longas, cuíño resultón e o vento a me remexer o cabelo.
17 comentários:
e logo non es así? boh, eu cría que si...
Son tal, só me falta o vento :D
se só é vento que precisas, póñocho eu, muller.
Grazas polo vento homedareia hahaha, unha brisa xenial!!!!!!
Imaxíneo vostede, Pirata-vermelho.
As olladas parten do interior; serán un reflexo dos teus sentimentos. Unha persoa namorada reflite beleza.
Si, debe ser iso, Usuario anónimo.
Doulle a benvida a este blog quen queira que vostede sexa.
Es mellor que elas: es de carne e oso.
Non se trata diso, debinme explicar mal, é un xogo de alteralidade, non un exemplo de falta de autoestima.
pois eu imaxinábate así, ata che tiña algo de envexa... ;)
Tampouco é cuestión de que veña eu aquí dar medidas :D
¡Uf!
Pois para poñer a nota negativa, eu non quero ser coma as raparigas de Milo Manara.
Paréceme moi ben, Randeeira, é moi saudable disentir.
... e que estou a gusto sendo home.
... agora se fose muller o pensaría.
Daquela igual lle ía mellor ser unha personaxe de Alberto Aprea :D
Postar um comentário