Páxinas

2006/09/17

Inminencia


A inminencia do afastamento produce un sabor amargo que non debería aparecer ata despois da despedida.

24 comentários:

Anônimo disse...

non me digas que coñeces a Lu!! xDD

Anônimo disse...

Dos compañeiros de viaxe un nunca se separa. Vexa senón a sorpresa que lle teño nun lateral da miña bitácora.

X disse...

Aultre Narai, Lu?
????????????

X disse...

Grazas Vixía, si que foi sorpresa :)

Mrs.Doyle disse...

O afastamento produce unha das sensacións máis amargas que se poden sentir... especialmente se alguén se afasta de nós...
Non debería aparecer nunca...

Anônimo disse...

sip, o blog da moza que colgaches no link, chámaser Lucía

X disse...

Ah, non, non a coñezo.

X disse...

Non Mrs. Doyle, non debería aparecer nunca se non é desexado.

Anônimo disse...

Por iso o mellor é non despedirse.

X disse...

Si, é o mellor, mais non sempre é posible :(

Anônimo disse...

ahhhhhh, vale! sorry pola confusión. por certo, a onde marchas?

X disse...

Aultre Narati, dixen que marchase?
:)

X disse...

Naufragha, non sabía iso de Flaubert, pero desde logo tiña moita razón.

Anônimo disse...

a min gústanme as despedidas. os recordos desas apertas que parecen non rematar nunca. que dás con toda a túa forza dicindo: eu non quero. pero non me queda outra.

Mrs.Doyle disse...

Eu odio as despedidas e confeso que debería xa estar curada dada a miña situación "nómada".
Ainda que sempre procuro non despedirme ou de facelo á francesa, non podo evitar ese sentimento tan amargo no meu interior...

torredebabel disse...

pero aparece antes do afastamento para que teñamos eses segundos de reflexión: "Queremos realmente ficar lonxe?".

X disse...

Grazas ás tres polas súas reflexións.

Lúa disse...

eses momentos son os piores, porque non disfrutas realmente do pouco que queda, horribles!!!!bikos

Anônimo disse...

ai, jasúuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

como estou hoxe!!

non me entero de ná!!! xDD

Anônimo disse...

ai, jasúuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

como estou hoxe!!

non me entero de ná!!! xDD

moucho branco disse...

é como todo, que depende de que te despidas... anque por algún momento ás despedidas do que non nos gusta non lle chamamos despedidas...

saúdos.

Anônimo disse...

nunca digo adeus, senón deicalogo

un saúdo

Elianinha disse...

Aultre Narai, coñeces a Lu? É amiga miña dende que eramos cativas. O blogomillo éche un pañuelo... Por certo, X, non te preocupes, que é unha mosa estupenda, bo link.

Anônimo disse...

pois si, estuda comigo!!! vive cunha amiga miña, Anita, tamén de Compostela jeje é un ceíño!!