Páxinas

2010/02/17

Entroido

Isto dos cambios na casa non ten xeito, sábese cando se comeza pero non cando se remata. Mentres arrastro caixas, reciclo papeis e vidros e me desfago de formas diversas daquilo que xa non necesito, chegou o entroido.
A cada pouco sento no novo sofá e comprázome na visión da realidade circundante e sobre todo no espellismo do futuro con todo ordenado e limpo.
Pola rúa nenos horteras corren coas súas nais a festas de disfraces horteras, adolescentes precoces apañan catarreiras de carapuchiñas medio espidas e os de sempre, en traxe de domingo, quéixanse do pouco ambiente de entroido que hai este ano e de como engordan con tanta laconada, e orellas, e filloas, e chupitos, e cafés, e tómalle outra que de perdidos ao río.

3 comentários:

Anônimo disse...

E vde., coma min, parece que tamén está de miranda

arume dos piñeiros disse...

Que ben sabe describir o entroido. Tal cal. A min tamén me gustaría estar así deitado/a, agardando a que veña para o sofá o fotógrafo/a.

Chousa da Alcandra disse...

E que ben combinadiña vai...