Pasou o vento

Pasou o mal vento e como ao final a natureza manda metémonos todos nos nosos cubillos aínda así quedaba un querer romántico de saír e se enfrontar a Eolo encabuxado.
E as neveiras enchéronse, que se cadra era tan perfecta a tormenta que nos deixaba días illados sen ter que levar á boca, e mercamos lanternas e pilas porque no fondo dalgún caixón aínda debe haber unha radio pequeniña, e recuperáronse as candeas das ceas románticas e das noites sorpresa. E alá foron os plans da fin de semana, e ata se adiaron os eufemismos.
Parece mentira que esta forza desmedida sexa parente daqueloutro ventiño levián acariñador do corpo ao sol.

Amores eternos

Na cova do raposo atopo esta imaxe, unha canción de Sabina e unha cita de Alvite sobre o amor e a eternidade, e a min ocórreseme:

“Nada é para sempre e unha historia de amor só é eterna...
cando a morte a parte no seu clímax
ou
cando nunca foi consumada.”

*Pensen, pensen... nas grandes historias de amor do cine.

Aínda non quero esta semana

Dentro de oito horas xa levarei 6 minutos no traballo tentando non abrir a boca porque estarei morta de soño, e non me apetece, aínda non quero esta semana, por favor, necesito durmirrrrrrrr, e espreguizarme aos poucos, e ronronear nas sabas e volver dumir outro pouquiño ata sentir que xa son persoa para saír á vida. Na tele unha adolescente de 18 anos fala como unha muller de 30 coas tetas novas que lle acaba de mercar súa nai de agasallo de aniversario, e séntese realizada, e gústalle que a miren, e xa é outra... hai que ver o que arreglan algunhas só cuns cantos centímetros máis de tetas, estou por chamar á corporación esa a ver se me dan algo pola cesión ad aeternum dos centímetros que me sobran todo derredor. Que desastre! É tardísimo! Xa dixen que non me apetece a semana que vén? E se chamo e digo que non me atopo ben? Non, iso non é posible, eu non fago esas cousas, ademais seguro que se me había de notar na voz que minto, pero que ganassssssss

Meme: 10 olores

Ordenando, ordenando, dei con este meme pendente desde outubro de 2006 e decidín que xa era tempo de quitarlle o po, completar un par de números que faltaban e convidalos a xogar. Obxectivo, 10 olores, que arrecedan ou cheiren segundo desde onde lean, pero que dean conta dese que seica é o noso sentido máis primario.

1. Mar de inverno, o arrecendo que de súpeto percibes como unha labazada cando te achegas.
2. Sexo, a mestura fantástica de olores múltiples que queda nos corpos e nas sabas.
3. O interior dos libros, dos vellos e dos moi novos tamén.
4. Perfumes, moitos perfumes diferentes, gústame a sensación que produce ulir o perfume doutra persoa.
5. Moussel de Legrain.
6. Terra mollada.
7. Igrexas.
8. Castañas asadas.
9. Tabaco, poden ser diferentes tipos de tabaco, algún tabaco aromático de pipa ou un daqueles meus cigarros.
10. Lixivia.

Agora tócalles a vostedes.

Vía A maliña de Lugo.

A Selva hoxe en Vieiros

E vai unha ver as noticias e encóntrase en Vieiros, que riquiños!

Fíxome ilusión, tanta como aquela vez.
Agora foi como sentir que malia o paso do tempo e vós, @s adorables incondicionais, a Selva segue a ser de interese.

PSB Pandemonium trailer

Marabillosos, coma sempre, imposible ver o vídeo e quedar no sofá.
Eu tamén quero que veñan á miña casa.

Entroido

Isto dos cambios na casa non ten xeito, sábese cando se comeza pero non cando se remata. Mentres arrastro caixas, reciclo papeis e vidros e me desfago de formas diversas daquilo que xa non necesito, chegou o entroido.
A cada pouco sento no novo sofá e comprázome na visión da realidade circundante e sobre todo no espellismo do futuro con todo ordenado e limpo.
Pola rúa nenos horteras corren coas súas nais a festas de disfraces horteras, adolescentes precoces apañan catarreiras de carapuchiñas medio espidas e os de sempre, en traxe de domingo, quéixanse do pouco ambiente de entroido que hai este ano e de como engordan con tanta laconada, e orellas, e filloas, e chupitos, e cafés, e tómalle outra que de perdidos ao río.

Sofá novo

Teño un sofá novo e, claro, hai que lle facer sitio. Todo comezou por mover un chisco a alfombra á esquerda e acabei así, redecorando. Ben pensado, esta selva xa ía necesitando unha remodelación.

55 mentiras sobre a lingua galega

DILES A LOS DEMÁS QUE FUI UN COMETA ERRANTE

DILES A LOS DEMÁS QUE FUI UN COMETA ERRANTE
UNA LUZ QUE SE PERDIÓ BUSCANDO EL NORTE
TENGO LA IMPRESIÓN QUE MI VIDA CAMBIARÁ
A MEJOR, MAÑANA, MEJOR SIN MÁS.
MEJOR MAÑANA, MEJOR SIN MÁS.

Vega

Que si, que teño boas vibracións, que temos que actualizar o futuro, temos que poñelo ao día e VIVIRRRRRR.

As costas

Un xiro casual cara ao encerado e a súa camiseta marca a forma dos ombros, a curva do lombo e cae frouxa sen marcar máis.
Pero isto non pode ser, nunca me gustaron os homes novos e reparo en que non é el senón as súas costas. Esas costas viradas por breve tempo cara a min, que me lembran as dun home oriental que tamén me lembraron as doutro home oriental que só foron prólogo doutro home oriental. E móvese pola clase mentres eu non o vexo a el senón aos outros tres a un tempo. E volve a roibén, aquela, a de cando aínda non percorrera as costas de todos os homes orientais. E levo a man á meixela para percibir mellor a quentura do rubor. E antes de volver á monotonía dun luns calquera lembro O POETA:

"E aló no leito humilde, ordinario
posuín o corpo do amor, posuín os beizos
volutuosos e vermellos da embriaguez,
vermellos de semellante embriaguez, que tamén agora
cando escribo, despois de tantos anos!
na miña casa solitaria, embriágome de novo."

Kavafis

Epílogo: Mentres conduzo cara á casa vexo esas costas na escuridade da autovía e agora, mentres me baleiro na Selva, aínda sigo a lembrar.