Rone - Wave ft. Noga Erez - Official Music Video from Greg Barth on Vimeo.


Foi ver este vídeo e saber que tiña que volver á Selva.

A informacion do ollo humano

Leo a Oko:

"o ollo humano é quen de procesar un fluxo de información unhas dez veces superior ao resto dos sentidos á vez"

máis que o olfacto
máis que o gusto
máis que o oído
máis que o tacto
...

Por iso ás veces preciso cerrar os ollos para sentir só a información...

que me dá o tacto para atopar ás apalpadelas os camiños do desexo,

só a que me dá o gusto para gorentar a túa suor,

só a que me dá o olfacto para ventar o teu sexo,

e só a que me dá o oído para acompasar o meu corpo ao teu alasar debaixo de min.

DSXT

Cando o corazón manda

O momento tantas veces previsto, imaxinado, planificado, a caixa arrastrándose á súa derradeira misión, minutos escasos en que o operario do lugar provisto de pistola de silicona sela a tampa estendendo a súa escuma de pasteleiro, e ese rascar da paleta que se che mete polos oídos. Unha punzada aguda na gorxa que afoga, que doe, vista ao ceo e ti que non queres, que non, que non había ser así, pero todo pasa por diante dos ollos que loitan contra as bágoas porque ao final, o corazón manda, a vida foi moi longa e antes da ruptura houbo bos momentos imperecedoiros que sempre han estar aí porque, maldita sexa!, eu tamén te quixen.

Escribirte

Rolda unha tentación.
Hoxe gustaríame inaugurar o meu corpo co teu nome,
mais como escribirte sen que a miña boca teña as túas letras.

Sensitivo goce

X

XXIV
"podo coñecer fácil a perfección da escrita,
a exactitude no uso das palabras gastadas

pola literatura de centos de escritores
que xa cantaron versos de amor e desamor
pero nada no mundo retrata nos meus ollos
o sensitivo goce da harmonía dos breves
momentos onde tremo coa túa inmensidade."
                                                            (fragmento)
                                                            Miro Villar: Abecedario da desolación, 1997.

Mañá continuaremos a partida

I’m your man 
If you want a lover 
I’ll do anything you ask me to 
And if you want another kind of love 
I’ll wear a mask for you 

Oh Leonard, fuches todos os amantes nun único amante, décheslle novas dimensións ao noso xogo favorito e fixéchesme crer que me escribías só a min. Noutrora, cando fai dez anos criamos que paseabas por esta selva, a túa voz serviu para iluminares a aqueles que duraron moito menos ca ti, ignorantes uns, torpes outros, noite tras noite deixaban que foses ti o que ficaba na cama borboriñando na miña orella ata a madrugada. Agarda por min, mañá continuaremos a partida.

Campaña de animación á lectura 109

Parabéns Sr. Kaplan.

Linguaxes secretas

Fai doce anos, o 27 de setembro de 2004 morría case centenaria Ian Huaní, a última persoa que aprendeu nuxu de forma natural a través das mulleres da súa familia.

Desde o século III da nosa era as mulleres dunha pequena zona da provincia de Hunan desenvolveron un sistema de escrita propio, que se transmitía de avoas a netas, e que nunca, baixo ningún concepto, podían aprender os homes. O nuxu permaneceu oculto ata 1982.
Este código lingüístico tamén tivo versión escrita no denominado Libro do terceiro día. Tres días despois da voda, as mulleres da casa entregábanlle un caderno á nova casada onde podía atopar páxinas dedicadas á dor da perda dun ser querido simbolizando a partida e logo páxinas en branco que ela había de cubrir coas súas vivencias. Cando morría a autora o libro soterrábase canda ela.

Sigo a precisar esa linguaxe secreta que se destrúa canda nós na que poder contarche todo o que levo gardado para ti.

_______________

Déixolles aos pertinaces lectores que aínda pasean esta selva o marco das Cartas do terceiro día de Marcos Calveiro, cliquen aquí se ademais desexan ver en vídeo un fragmento da mesma obra recitado polo autor.

Miña filla:

Yang

era o alcume da miña avoa,

Huanyi

era o de miña nai,

elas e as demais labregas

da prefectura de Jiang Yong,

Provincia de Hunam,

que sabían da súa nacencia e serventía,

xamais souberon ler ou escribir en han

nin os seus nomes

nin os de seus fillos

nin os dos paxaros

que brincaban nas leiras,

emporiso ensináronme

na súa secreta linguaxe

o pouco que sabían,

o pouco que eu tamén sei

e que agora che quero entregar

nestas cartas que escribo coas túas irmás

na terceira xornada de convite e rexouba

dende o teu casorio arranxado

polo alcoviteiro da aldea

co teu pai e a familia dese prea

co que ves de casar.

Miña filla,
nosa benquerida irmá:
Eiquí rematan
este feixe de cartas
feitas coa estima das que te estrañan,
verbas de alivio e conforto
das túas amigas,
ensinanzas, desculpas e avíos
da túa naiciña.
Non as esquezas
e tenas presentes
polo teu ben e o teu descanso,
adeus para sempre
filla e compañeira.
As follas en branco
que agora seguen
éncheas co amor e o cariño
que nos che profesamos
e cando te sintas pexada
arreda o fastío e a repugnancia

escribindo nelas coitas e alegrías,
herdanza que deixarás
a túa meniña
o día aínda lonxano
da súa partida.