Metera toda a roupa ben arrombada na maleta e comezara a vestirme. Aínda quedaba media hora para marchar, pero o caer da saia polas pernas abaixo fixo que comezase a viaxe pola miña conta. Sen te agardar.
Agárdame ti cando tarde demasiado en baixar no ascensor.
2 comentários:
Diga que si!
Porque as boas viaxes son aquelas que nacen sen previo aviso.
preciosa a foto tamén.
Un saúdo
Postar um comentário