Un tango

Segunda década do século XX. Valentino e Nijinsky bailan un tango sós nun salón etiqueteiro de Nova York.

Valentino [Ven ao meu terreo. Has ver o que é o tango.]
Nijinsky [Vexamos a arte do teu tango desclasado.]
Valentino [Así, segue os meus pasos lixeiro.]
Nijinsky [Ata vai resultar divertido.]
Valentino [Así, acariña o piso canda min e recúa.]
Nijinsky [Balanceémonos como a agulla do metrónomo.]
Valentino [Permanece quedo aí, marcando o paso, sen présa.]
Nijinsky [Sígote como a túa sombra.]
Valentino [E agora déixate caer livián.]
Nijinsky [Xiremos, xiremos, xiremos...]
Valentino [Voa, voa...]

Aparecen as súas donas e o baile remata sen teren pronunciado unha palabra. Non se han volver a ver nunca.