Onte, desganada, zapeando, e na 2 aparece un descoñecido Terry Maloy que me rescata dun traballo do que non apetezo. Lévame a atravesar con el, case caendo, as portas duns estaleiros e ponme en paz cunha realidade da que cada vez renego máis._01.jpg)
Onte, desganada, zapeando, e na 2 aparece un descoñecido Terry Maloy que me rescata dun traballo do que non apetezo. Lévame a atravesar con el, case caendo, as portas duns estaleiros e ponme en paz cunha realidade da que cada vez renego máis.
4 comentários:
Este Marlon ...eche o que ten (ánimo co traballo ese)
Vaia foto. Podía ser non lonxe da miña casa, mais non vin nada parecido diante desos barcos que me son tan familiares. Mais quixera que me rescatase a min non do traballo, se non de algún que outro dia de soedade...
Marlon Brando era único. O peso da súa mirada non foi igualado...
Todo un peliculón!! eu non a vira e quedeime a desfrutala no sofá ás escuras estilo cine, todas as actuación apoteósicas, e un guión de luxo. A fotografía xa sen comentarios! E ese Marlon...entre harpía e inocentón...verdugo e vítima, antihéroe e finalmente DEUS salvador.
Bicos
Postar um comentário