Soños borrosos

Pasan as tormentas do outono, das chuvias de onte o único que deixa o sol de hoxe é un soño borroso nunha poza do asfalto.
[Fotografía de X]

berros e silencio

A mesma historia unha e outra vez.

Ao final

os teus berros / o meu silencio

Hai que coidarse

Mentres sigo a pensar que faría se fose unha rica excéntrica, dosifico pílulas dun pouco de cine, un enterro, unha excursión por onde o navegador se perde e as visitas ao teu ordenador.

Procuro coidarme, é importante facelo, non si?

Pablo Ibar

Eu de ti clicaría na imaxe.

En branco e negro

Fotografía de Lucas Bernal.

Lembranzas de cafés larpeiros nun local co nome do primeiro pintor que puido expoñer en vida no Louvre. De paseos de horas esquivando os desexos propios e alleos. De cigarros de despois en coches de vidros abafados. Das túas músicas e das miñas. Lembranzas en branco e negro de ti.

E ti cantas palabras escribes?

85 palabras

Speed test

Vía Made in Galiza.

Monotonía

Por fin choveu, xa se respira algo de frescura no aire. Os días van pasando practicamente iguais. A saída da fin de semana rompeu a monotonía e deixoume os sons de Julieta Venegas e friaxe nas costas. Estou preguiceira. O río sábeme a pouco e as montañas cada vez parecen máis altas.


Monotonía

Séguelle un día monótono a outro tamén
monótono, idéntico. As mesmas
cousas van ocorrer de novo, unha vez e outra,
as mesmas circunstancias tómannos e déixannos.

A un mes séguelle outro mes igual.
O que ha de vir adivíñase sen dificultade;
han de ser as mesmas cousas de onte.
E o mañá nunca semella ese mañá.

Kavafis

Mapa do desexo

Fleshmap: estudos do desexo é unha páxina interesante e divertida sobre a nosa relación co corpo e o desexo, máis información en Opaco.

Cine e lectura 05: Away from her

Que somos cando esquecemos todo aquilo que fomos? Lonxe dela achéganos a esa realidade inquietante.

Clasificación selvática: 7 (Lémbrame que debería ir máis ao cine)

Canción de berce

Desde os quince anos que non escoitaba esta canción de berce.

Que lonxe! Que lembranzas! Na casa da miña amiga T., invadindo o lugar prohibido de seu pai, escoitando estas que eran as músicas dos seus irmáns maiores, os seus discos de vinilo tamén prohibidos para nós, agardando a que seu irmán X. cruzase por alí e se dignase e mirar para min, compartindo cigarros ata o filtro que apagabamos nos frondosos testos da súa nai. Que gracia, nunca lle dixen o moito que me gustaba X., creo que non o ía entender, a todas lles gustaba R. que era máis novo e estaba obxectivamente moito mellor, pero X., era perfecto, e con aquelas pintas de intelectual sesentero que se gastaba...ummm... Non podía entender como un tipo tan guai podía andar cunha tía tan sosa, e fea, que si, que nos daba tabaco pero iso de que saíse en camisola e bragas do cuarto de X. cando os pais de T. ían a Madrid a casa dos avós sentábame un pouco mal. O caso é que pasaron os anos e X. non acabou con ela, e comigo tampouco :D

Vía O falar non ten cancelas.