Si, que metabloguear segundo os de Chuza é o puto peor, pero para min é unha forma moi cómoda de que me preseleccionen a información, e para mostra un botón.Dándome unha volta hoxe por Valdeorosa atopei este post de Rosa Enríquez sobre a radicalidade e os exilios co que me sentín bastante identificada e que me parece tremendamente sincero.
4 comentários:
Ola X¡ Estaba dándome unha volta pola rede e decedín devolverlle a visita e, claro, vinme aquí retratada¡De verdade que non sei que dicir, direille o típico:DE TODO CORAZÓN,GRAZAS POLAS SÚAS PALABRAS.É unha fermosa sorpresa, un delicadísimo xesto. Dende este exilio que disfrutamos un bico e non deixe de vir por Terra de Ningures. Bicos X e unha forte aperta.
Descubrindo posts fantásticos
Ola Rosa, de grazas nada, a seguir escribindo ;-)
Para min si que o son fada branca, alégrame que para vostede tamén o sexan.
Saúdos ás dúas.
Que vou a dicir eu, que son a fan nº1 de Rosa, tanto pola súa literatura como por que pertencemos a mesma estirpe, a de Zeuquirne.
un saudiño.
Postar um comentário