Positiva

O día comezou regular, continuou bastante mal, evolucionou a agradable e agora, deixando entrar a friaxe da noitiña pola xanela, atópome ben, falaría de serenidade e esas cousas pero ultimamente todo iso sóame a crise dos corenta e fuxo de certas palabras e conceptos coma alma que leva o demo.

Gustaríame ter un par de horas para perder.
Onde teñen sucursais os bancos eses de tempo dos que fala a xente. Quero comprar. Non preciso que me produzan grandes dividendos, sei que é un valor inestable, fuxidío, aínda así, estou en racha, quero comprar. Non, non estou tola, non o investirei todo, teño que deixar unha porcentaxe de sacrificio cotián, non vaia ser que veña a crise e iso do tempo vaia a pique e teña que saltar pola ventá coma no 29.
Hoxe non pode ser, quizais outro día.
Non importa, camiño en boa dirección.

Campaña de animación á lectura 33

Un dos amigos invisibles contribúe de novo na campaña de animación á lectura, agradecida sempre.
Nesta ocasión envíame a estatua xacente de Santiago Martín Vázquez de Arce, coñecido como o Doncel de Sigüenza. Trátase dunha obra de Sebastián de Toledo (chamado tamén Sebastián de Almonacid) e que está na catedral de Sigüenza en Guadalaxara. O doncel de Sigüenza foi un cabaleiro da orde de Santiago que morreu con vinteseis anos en 1486 nunha emboscada dos árabes loitando na cruzada. Vemox nel unha vítima máis da senrazón que ten levado tantas veces os pobos polo camiño da violencia.
*Logo non diga vostede que non lle poño homes na campaña.

Português no ensino desde já!!!

Português no ensino desde já!!!

Dime corviño lindo

- Onde vai a chuvia que non vén? Namoraría dalgún prado fermoso? Dime, corviño lindo, onde se entretivo a chuvia?
Imaxe vía La lágrima del Guadiana.

Por fin

Por fin chove, saiamos a mollarnos.

Aduaneiros / Yolanda

Ben sei que o tema vai xa vello, pero se non digo nada...

Vaia por diante que só son espectadora mediática dun asunto que nun principio produciu en min sorriso por disparatado mais que agora xa só consegue poñerme de mal humor por ridículo comunitario.
Un par de ideas:
- Sexa ou non a forma máis acertada de facer as cousas, nun estado de dereito non se pode censurar a ninguén por se intentar defender lexitimamente usando a lei (e isto, que eu saiba, aínda non aconteceu, e como se así fose).
- Considero que a aparición de comentarios irrespetuosos de carácter anónimo nun blog non debería ser responsabilidade dos seus autores, agora ben, si creo que é a súa responsabilidade o mantemento deses comentarios. Non se pode consentir que baixo o anonimato da rede se fagan todo tipo de acusacións (e xa non falo agora do caso que nos ocupa) sen ningún tipo de responsabilidade.
- O deseño das mariquiñas encantoume, paréceme precioso, ocorrente e elegante. Se fose Yolanda agradeceríalles a publicidade gratuíta.
- Ser unha "poetisa estrela" ten as súas vantaxes e os seus inconvenientes, cría que os segundos xa os tiña superados a estas alturas alguén coa traxectoria mediática de Yolanda Castaño.
Como ben di o noso superpremiado Rubén Ruibal este país é abondo pequeno como para que non sexan necesarios avogados para atoparse se hai boa vontade, mentres, o circo vai como vai.
Amañen as cousas e fágannos felices :D

Vivan como empresarios galegos!

Parabéns a GADISA pola súa nova campaña publicitaria de Gadis "Vivamos como galegos", todo un acerto.
A verdade é que desde hai uns anos me chama a atención o seu comportamento publicitario, con moitas colaboracións en programas da RTVG e logo boto de menos a correlación na súa praxe cotiá. É por iso que me gustaría facerlle algúns convites ao grupo empresarial que posibilitarían que o sentise máis próximo:
- Non estaría mal que nos seus establecementos en Galicia puidésemos atopar a sinalización en galego.
- Tampouco estaría mal que a etiquetaxe dos seus produtos de marca branca, Leader Price, incluíse versión na nosa lingua.
- E xa sería para nota que na súa páxina de compra na rede, gadisline, puidésemos comprarlles de todo e en galego.
Non crean que somos moi esixentes e aspiramos a imposibles, non lles pedimos máis que o que xa fan outros, como Eroski.

ADIANTE, DIRECTIVOS DE GADISA, VIVAN COMO EMPRESARIOS GALEGOS!

Radicalidade

Si, que metabloguear segundo os de Chuza é o puto peor, pero para min é unha forma moi cómoda de que me preseleccionen a información, e para mostra un botón.
Dándome unha volta hoxe por Valdeorosa atopei este post de Rosa Enríquez sobre a radicalidade e os exilios co que me sentín bastante identificada e que me parece tremendamente sincero.

A morte

Non perdas este magnífico post sobre a nosa relación coa morte publicado por MacLapfer en O falar non ten cancelas.
Fotografía: Waiting you - Death de DanielCCM.

Campaña de animación á lectura 32

Vía O Trasno Viaxeiro.

Sinos

Os novos días veñen marcados polo ritmo dos sinos con diferentes melodías nos distintos momentos da xornada, ás sete da mañá, ás doce, ás tres da tarde, ás dez e media da noite.
Lémbranme a cidade de pedra, Vetusta, as terras dos Andrade, estou desexando escoitalos con chuvia.
De momento gozo do son aquí preto.
Fotografía de ∗FranJa.

Regreso

Por fin, de volta.

De momento poñámonos cómodos e deixemos gozar os sentidos.
Espero que lles guste.