Non sei se foi lembranza ou ensoñación o que provocou o lategazo dentro ao ver o xogo de olladas entre o baile, seguindo o ritmo e alleos a todo, tan morenos, tan insinuantes, tan prometedores... E eu convertida nunha voyeur por culpa desta lembranza túa que non teño.
5 comentários:
quen te vai querer a ti cos teus xogos de merda
Quen lle vai facer caso a un anónimo que non sabe xogar. Eu se fose anónima borraríame a min mesma. Imítenos, anónimo, igual iso si se lle da.
X insinuante, unha aperta (entrometida, seino), pero é que non se me da ven iso de ser voyeur para según que.
ser voyeur esta ben as veces...apertas
como é que non volveu postar? (xa logo fará 1 mes...)
Grazas aos catro polos comentarios. Na vida todo axuda.
Anónimo, ten razón, son xogos de merda.
Doutora, de momento todo se lle vai dando bastante ben.
Si, Lúa, ás veces está mesmo moi ben :)
Señor Kaplan, non tiña nada que puidese postar. Saúdos.
Postar um comentário