Hoxe agárdote en negro desfilando sobre a moqueta impecablemente beige. Ensaiando pasos de trazado perfecto para os teus ollos aproveito os minutos. Esta noite deixei a espontaneidade no traballo e todo en min é tal premeditación que non habería xulgado popular que me puidese declarar inocente.
Hai feitos na historia que convén non esquecer e cómpre trasmitirlles aos máis novos a súa significación.
Chégame un convite do señor Kaplan de responder ao seguinte meme. Fágoo ipso facto: Pois teño un deses putos días con necesidade de arma de fogo para aforrar palabras. E teríame cargado a dous: un pola mañá de varios disparos, con ensañamento, por puto cabrón maleducado; e outro horas despois, dun só disparo, por maldito cabrón que sabes como facerme dano.
E logo teríame pegado un tiro, na tempa, que así non vexo o canón. Si, na tempa, por paspana, por non ter mandado á merda ao primeiro e por non ser quen de converterme en balsa de aceite cando chegan as túas tormentas.
Pero como non vivo nos EUA e non teño a arma no maleteiro do coche veño aquí e disparo palabras, que para o caso non é o mesmo pero fai por vez.
Amablemente enviáronme ao correo hai unhas semanas información sobre a convocatoria do IV Premio a Artigos Xornalísticos Normalizadores convocado polo concello de Carballo a través do seu Servizo de Normalización Lingüística. Pídolles desculpas polo meu despiste e non ter colaborado antes na difusión do premio e aproveito para enviarlles os meus parabéns por algunhas das iniciativas que están a levar a cabo como o Literactúa.
Así atopei fai dous días a Kaplan, embalado e polo chan. Foi imposible saber o contido das tentadoras caixas.
