Campaña de animación á lectura 62

[Fotografía de Nicola Ranaldi]

Supoño que cando se fala do pracer da lectura tamén se inclúen esoutros praceres en que de cando en vez derivan as palabras alleas.

Acumúlanse os mortos nas fotos

Pasa a vida. Pasoulle a vida. Pásame a vida. Nótoo. Anúncianmo os mortos. Multiplícanse. Acumúlanse os mortos nas fotos.

Que bonito cando eramos todos!
Cando fomos todos?
Creo que na voda de N.
Non, alí non, na voda de N. xa estaba de loito M. E polo bautizo do meu primo M.?
Non, non, non lembras a foto da túa tía embarazada de loito? Que peniña daba vela, tan nova, embarazada e de loito polo irmán, con aquel vestido de alivio negro coas florciñas brancas. Iso fora un atraso, non me digas, por moito que se lle meta no corno a teus pais. O do loito xa daquela estaba pasado de moda, pero teus avós turraron e turraron e ala, as tres fillas de loito. Ti sempre te pareciches moito a N. xa o dicía todo o mundo cando íades no autobús.
Pois pola miña comuñón xa...
Si, na túa comuñón xa... Espera, xa sei, na voda de teus pais, alí estabamos todos na foto.
Pero si eu non nacera!
Pois filliña, non che sei.
Eu si, nun nadal, cando viñeran meus pais de Suíza, na casa dos avós, espera que bote contas, tería eu cinco anos, en 1974, xusto.
Si, filla, si, tes razón, daquela estivemos todos. Pero non hai foto, non?
Non, non hai foto.

APV

[Fotografía de X]

"Terrible en fin é teu poder, oh Morte,
pois diante de ti reis, e señores
son néboa, sombra, po, son vento e fume."

Pedro Vázquez de Neira (1612)

A vista

...
Si.
...
Si, claro, gústame mirarte.
...
Non preguntaras.
...
Si, cando agardas.
...
Ou non. Paréceche mal?
...
Intuíao.
...
Si, claro, volverei a facelo.

De ovos e fariña

Ía o venres camiño do súper polo recuncho entre as montañas e despois de varios centos de metros decateime de que levaba un bo anaco esquivando cascas de ovo e algún paquete de fariña. Si, as tradicións están moi ben pero estragar ovos desa maneira parece unha soberbia desas que anoxan ferozmente aos deuses do Olimpo, os froitos da terra tratados desa maneira...

Estaba Demeter sentada contemplando o solpor desde un deses cumes que se ven entre os edificios cando viu a desfeita polas rúas.
Anoxada mandoulle un sms a Zeus para que viñese decontado, o deus dos deuses estaba fóra de cobertura.
Demeter colérica chamou a Hera para ver se estaba con ela.
- ola, ond andas?
- tou n xulghado, n1 voda xlo civil, k krs?
- anda o zus kontigo?
- non, non tño nin idea de ond s mteu, andach moi raro, agora o tio pons fora de kobrtura e os d+ a sprar. xa ll val. sguro k anda kon outra x ai, paso dl. k krias?
- Stou suprkabrada
- e lg? k ch pasou?
- os do kurruncho andan a tirar comida polas rúas
- Jodr, komo s pasan. Dillo a Zus e k lls mand unha morea de raios.
- Xa o chamei, sta fora d kobrtura, x fin, aí ven Zus, deixot, xa ch direi, bks
- deik
E chegou Zeus onda Demeter para ver que lle quería:
- Ond t mtichs? Levo aki 4 horas sprandot!
- Oes, k tño + kousas facr. Ad+ apura k tño prsa, k xa stou ata os kollons de tantos duss paki e pali todo o puñtiro dia.
- Val, non t moskees, mira k os do rekuncho levan todo o dia tirando komida polas ruas.
- E k krs k ll faga?
- jodr, pois s ti non fas nada non sei kn o vai facr. Non sei, mandalls unha boa trboada, dsas das túas k kdn sn ntroido.
E quixo Cloto que por alí pasase naquel momento Dionisio.
- Hom Dioni, vas d ida ou ainda vs d volta da d ont?
- cala hom, cala, k vou malismo, k ont m mtron d garrafon e tño k ir polo supr a x acuarius k non aguanto do stomago
- Pois s vas polo supr vai con ollo k tñn todo feito 1 mrda, staballo kontando aki ao Zus para k lls nvie 1 trbon e os deix sn ntroido
- tia ti alucinas, komo imos kdar sn ntroido! non ves k dspois vn a puta korsma.

E, entre unhas cousas e outras, ao final, non comprei a fariña para as orellas.

Si, chegou a primavera

[Imaxe de Scion-BCN]

Campaña de animación á lectura 61

Dos feitos futuros

[Fotografía de Peter Rossi.]

"Dos feitos futuros os sabios captan
aqueles que se achegan. Os seus oídos
ás veces en horas de fonda meditación se
inquedan. O misterioso murmurio
chégalles dos acontecementos que se aproximan.
E atenden a el piadosos. Mentres na rúa
fóra, nada escoitan os pobos."

K. KAVAFIS (fragmento)