5 meses de cine de 2012 (abril a agosto)

Os filmes están ordenados por puntuación seguindo a clasificación selvática:

Arrugas.

10 (Podería volver a vela mil veces. Esta é das miñas)
Arrugas (2011)
Tierras de penumbra (1993)

Shame.

9 (Para lembrar, para volver a ver, para gozar diante da pantalla)
Confessions (2010)
Crimen perfecto (1954)
Domingo sangriento (2002)
Muerte en Venecia (1971)
Perversidad (1945)
Shame (2011)*
Sólo el cielo lo sabe (1955)
Three (2010)

8 (Tes que vela)

Another year (2010)
El apartamento (1960)
Millennium: Los hombres que no amaban a las mujeres (2011)
Pájaros de papel (2010)Quiz show. El dilema (1994)

7 (Lémbrame que debería ir máis ao cine)
Carmina o revienta (2012)
Clara Campoamor. La mujer olvidada (TV) (2011)
Contact (1997)
El coleccionista de huesos (1999)
El exótico hotel Marygold (2011)
El mejor (2009)
El motín del Caine (1954)
El topo (2011)
Intocable (2011)
Los idus de marzo (2011)*
Madres e hijas (2009)
Nannerl, la hermana de Mozart (2010)
Tan fuerte, tan cerca (2011)* 
Un mundo perfecto (1993)

6 (Veña, si, por haches, por bes ou por cetas, si)
El cardenal (1963)
J. Edgar (2011)
Moneyball: rompiendo las reglas (2011)
Por encima de todo (1992)
Tres veces 20 años (2011)
Vidas pequeñas (2010)

5 (Non ocupar nin unha neurona lembrándoa)
Siempre a tu lado (2001)
The company men (2010)

4 (Como aburrirse diante dunha pantalla)Habemus Papam (2011)
Viudas (2011)

3 (Mala)Les beaux gosses (2009)
Noche de fin de año (2011)
The holiday (2006)
Una dulce mentira (2010)

2 (Sinxelamente insoportable)
Esposa por sorpresa (1992)
Hechizo del corazón (2000)
La viuda negra (2008)
Mil palabras (2012)
Sácame del paraíso (2012)


1 (Antes morta que volver a vela)
Las malas hierbas (2009)

* As marcadas con asterisco foron recomendadas no seu día por Aldabra.

Sigo viva

Case dous meses nun chanzo máis de abandono progresivo da Selva.

Tiña ganas de facer unha entrada e dar conta de que sigo viva pero cada vez custa máis subirse aos tacóns e pasear pola Selva.

Neste tempo estiven adestrándome nas disciplinas de dicir non, de mirar máis aló de min mesma, de repensar en plural e de dominar medos. Demasiado ambiciosa, seino, pero non daba decidido por onde empezar e fun a por todas. Ao mellor acabo como eses alumnos de primeiro de carreira, que despois de nove meses de xoldra e confraternidades varias, acaban afogados en setembro por quitar unha materia, a que sexa, pero capaces de matar con tal de conseguir un aprobadiño que lles permita manter a súa privilexiada condición de estudantes universitarios.

Fóra diso, que non é pouco, a Selva bota de menos a miña frescura, a creatividade, o entusiasmo, o pracer, e tamén, por que non dicilo, a reciprocidade duns paseantes infinitamente fieis.

E cine, moi pouco, pero diso darei conta noutra entrada.