Fai 5000 anos en Mantova quixemos morrer nunha aperta eterna. Quizais foi unha noite de friaxe insoportable na que nin os nosos corpos entrelazados puideron aquecer. Ou foi a fame despois de duras xornadas buscando algo que levar á túa boca e logo á miña, cando caemos rendidos abandonándonos ao destino. Talvez foi a sede tras xornadas de sol abrasador fuxindo que queimou tantos os nosos beizos que nos doeu ata aquel mínimo beixo de despedida. Se cadra foi que quixemos rematar xuntos para sempre naquela noite estrelecida de verán, para así apertarnos docemente por sempre.2009/01/25
5000 anos
Fai 5000 anos en Mantova quixemos morrer nunha aperta eterna. Quizais foi unha noite de friaxe insoportable na que nin os nosos corpos entrelazados puideron aquecer. Ou foi a fame despois de duras xornadas buscando algo que levar á túa boca e logo á miña, cando caemos rendidos abandonándonos ao destino. Talvez foi a sede tras xornadas de sol abrasador fuxindo que queimou tantos os nosos beizos que nos doeu ata aquel mínimo beixo de despedida. Se cadra foi que quixemos rematar xuntos para sempre naquela noite estrelecida de verán, para así apertarnos docemente por sempre.
2009/01/15
Cos petos baleiros de palabras
Ando cos petos baleiros de palabras, habitando outra selva menos pracenteira, deixándome levar polos días que me van enchendo os dedos de entradas que non terminan de saír para poboar a Selva.2009/01/01
Assinar:
Postagens (Atom)