Pásanse os días na estrada, mirando de non pasar dos 133, mirando de non morrer contra unha cortina traidora de brétema, mirando de ter a tarxeta preparada para pagar todas as peaxes con celeridade, mirando de non durmir de tanto contemplar esa banda gris que vou devorando quilómetro a quilómetro, mirando de que pasen os días.E bótote de menos nesa cama perfectamente feita ao outro lado da mesiña de noite. E boto de menos as túas visitas á miña cama e os xogos divertidos no leito estreito. Que horribles son os hoteis cando un non está de vacacións!
Subo e baixo rúas pendentes, súo, sufro resignada este verán interminable agardando que por fin caia por min unha chuvia piadosa.
