Páxinas

2024/09/28

Ata outra querida Maggie Smith



 


Estimada señora Maggie Smith, agradézolle inmensamente como me ten amosado o mundo, con vostede residín na Pensione Bertolini en Florencia, no Hotel Marigold cando visitei Bangladore, na súa casa de París e con vostede habitei reiteradamente Dowton Abbey nos meses de agosto. 

Sempre lle estarei agradecida. 

Ata outra querida Maggie

2022/06/01

O comezo 16 anos despois


Este ano a Selva remata a ESO. 
Apeteceme que volvamos ao primeiro post, sempre me pareceu marabilloso o poder dos sons e dos olores de nos transportar, aínda que non o queiramos, a momentos moi afastados dos que nin sequera nos queremos lembrar. O seu poder evocador, moi por riba da vista, a gran venerada! 
Pero que vai facer a vista que só nos ensina o que pasaba diante dos nosos ollos fronte ao oído, ou o tacto, ou o sabor?
Que poder ía ter a vista se mirarte, mirarte, tan só foi o comezo.

2022/04/28

Juan Diego (1942-2022)

 


"¿Cómo se prepara un tipo que es del PCE, que tiene una enorme conciencia social, para irse a un cortijo extremeño a ser un hijo de puta malnacido?

Hay métodos de trabajo; de Stanislavski coges determinadas cosas, de Brecht coges otras… De cualquier tipo de enseñanza teatral puedes extraer un saber teórico, pero yo un día descubrí un instrumento. Descubrí que ese hijo de puta de Los santos inocentes está dentro de mí. Dentro de mí está ese hijo de puta y ese homosexual y ese nudista y ese comunista y ese tipo amable y ese violador. Dentro de nosotros está todo lo bello y lo hermoso y todo lo horrible y despreciable que hay en él. La bondad y la maldad en el comportamiento humano no viene de ahí [señala al cielo], sino que está dentro. El asunto es tirar: ¿dónde está eso? ¿Está dormido? ¿Está anidado donde no se sabe? Y cuando lo encuentras te tienes que poner de su lado; tienes que creer en él y decir: «Ese tío, ese malnacido, tiene toda la razón del mundo».

[...]

Cuando interpretas a un hijo de puta tienes que defender a muerte a ese hijo de puta." 

Ver toda a entrevista aquí.

Grazas, polos momentos compartidos.

________

E se volvemos ver o cabrón do señorito e o choramos xuntos apertados entre as sabas?


2022/04/23

Campaña de animación á lectura 110 / Entrada número 1000

 


E agora vaste portar ben, vas ler en alto e pronunciando devagar.

_____________

Entrada número 1000

Non é que teña demasiada importancia pero neste sistema decimal sempre sentimos admiración polos números redondos. Acabo de descubrir que esta entrada completa o milleiro, non significa nada, quizais só supoña unha proba da confirmación do vínculo.

Iso si, celebro que fose unha entrega da campaña de animación á lectura. 

LER TE sempre foi un dos meus xogos favoritos.


2021/06/01

Fame neghra

 




E veu a pandemia, e trouxo a fame.

Coma animaliños asustados permanecemos cada un no seu tobo do que asomabamos para ver as ambulancias, a policía, o deserto da beirarrúa... 

E ti, que había de ser de ti? Seguirías vivo? Miraba as noticias só para descartarte. 

Segundo pasaban os días ía perdendo o osíxeno e viña aparecendo a fame, unha fame que comezou a ferverme por dentro, que se foi alimentando das túas lembranzas para medrar. 

E alí, dentro, onde só ti chegaches, invadiume a fame, unha fame neghra de ti.

2020/11/04

Outono 10 anos despois

Gústame o outono, e houbo un tempo, fai dez anos, en que me gustaba celebralo creando esta Selva, e, de cando en vez, sigo botándoa de menos.


Gústame o outono, especialmente nas terras interiores, camiño da montaña.
Gústame cando mo traes á casa nun colar de castañas, esparexes o outono pola cama toda e pos en marcha a banda sonora dos nosos corpos sobre as follas secas.

2019/12/14

Ritornare




Abro a porta e inspiro a mestura dos recordos.
Cerro os ollos para dende a cegueira poder verte máis.
Voltar en cada nota a ti.
Hoxe eu só son os teus recordos no meu corpo.
Toda eu convertida nun eco nostálxico do pasado.
E desexo saber bailar etérea,
facer o aire, os obxectos alleos que fixemos nosos, o po dos anos... meu,
apreixar o espazo todo cos brazos abertos
cos ollos abertos
co riso aberto
coma naquelas mañas furtivas
cando te acolleron inmensos e libres.
Voltar á casa das sensacións doutrora
as que alimentamos
as que afogamos
as que matamos
Voltar
a ti.

2019/07/01

Igual que un río



Mares de peligro que nos hacen sentir vivos  
Mares locos, mares puros, mares cálidos
...
Igual que un río voy a tus caderas Y me pierdo en la corriente que nos lleva

E o xenio da lámpada dixo:
- Tes dereito a pedir un desexo.
E eu dixen:
- Non me digas aínda onde leva a túa corrente.