"A cidade ha de ir en ti sempre. […] A vida que aquí perdiches destruíchela en toda a terra." K. Kavafis
2007/12/31
2007/12/30
Síndrome de abstinencia
Onte era día de feira no macroenxame de morte. Á entrada unha ducia de androides están recibindo ás présas a súa dose de soma. Carreira sen prolegómenos á calor abafante esquivándoos, coma se non existisen. Atraveso a feira en equilibrio aséptico seguindo unha liña de cor trazada no chan para que os da nosa caste non nos perdamos ou decidamos fuxir correndo... Unha muller nova ao meu carón descolga o móbil, "mentres non desperte non nos poden decir nada, nin saben se as secuelas serán de moita gravedad ou non, si, si, xa o sei, o ciruxano dixo que ao ser un rapaz novo, si, que ao ter catorce anos iso axudaba moito"... Nunha sala de espera, calor abafante.
De volta ao aire frío da noite inspiro a bocanada de soma dun extraño e entro en sídrome aguda de abstinencia. Fuxo.
Si, é certo, conservo dúas doses, gárdoas para cando ti te chames Jerry e eu Charlotte, gárdoas para que as prendas con estilo mentres eu che digo aquilo de "non pidamos a lúa, xa temos as estrelas".
De volta ao aire frío da noite inspiro a bocanada de soma dun extraño e entro en sídrome aguda de abstinencia. Fuxo.
Si, é certo, conservo dúas doses, gárdoas para cando ti te chames Jerry e eu Charlotte, gárdoas para que as prendas con estilo mentres eu che digo aquilo de "non pidamos a lúa, xa temos as estrelas".
Centenario de Bette Davis
O servizo postal estadounidense homenaxea deste xeito á grande loba no centenario do seu nacemento (1908-2008).
2007/12/28
2007/12/26
2007/12/24
Bo Nadal
Unha sala claustrofóbica nunha cela do macroenxame de morte.
Calor abafante. Unhas ventás demasiado altas que impiden contemplar a vista sobre a ría. Grupúsculos de sufrimento ao longo das cadeiras, afastados, que ninguén escoite as nosas coitas. Tres factorías enormes cuspen refrescos, chocolatinas, cafés e auga mineral de Sigüenza. Calor abafante. Un mozo chora mentres unha muller nova coa que non ten demasiada confianza intenta consolalo pasándolle a man polo lombo. Dous matrimonios cincuentóns falan dunha cartilla de aforros e de ir mañá a primeira hora a facer non sei que cousa, están todos de acordo, elas visten de agoiroso negro, falan en alto, non se ve afectado ningún dos catro, deciden ir xantar. Chega unha enfermeira e todos calamos, comeza a pronunciar nomes e apelidos, coma nos campos de concentración, a cada novo nome un grupo desaparece para ir a outra sala onde será informado. De cando en vez incorpórase algún novo membro á cela pouco implicado sentimentalmente, e comeza a salferirnos cunha morea de trivializacións que dan ganas de ir a por un desfibrilador e aplicarlle a máxima potencia para que cale dunha vez por todas. Calor abafante. E alí agochadiño, no medio de dous abrigos, entre unha revista e un bolso asoma un libro, vexo que é de Fóra de Xogo, non me resisto a tirar un chisquiño del para lle ver o título cando non me ve ninguén e... velaí o está, Cando petan na porta pola noite, unha magnífica obra dun amigo desta Selva, interpreto o feito como unha chiscadela da vida. Por fin somos dos elixidos e pasamos á outra sala. E os familiares queren respostas, unha explicación convincente que desvele o misterio, unha palabra á que lle botar a culpa. E o tac e demais probas médicas póñenlle unha chea de etiquetas á señora da gadaña. Un berro estarrecedor sobe polas escaleiras desde urxencias e ti dis “acaba de morrer alguén”.
Non se sabe se será hoxe o día ou aínda quedan esperanzas de melloría, tampouco se sabe que significaría melloría.
“É lei de vida”
Que frase! Apenas dez letras que abranguen boa parte da historia do pensamento. Nunca reparara na grandiosidade desas palabras, aí as catro xuntiñas resumíndoo todo.
Esta noite non se presenta moi boa pero han de vir outras mellores.
Mentres, deséxolles moi boas festas a tod@s os paseadores desta, a súa, selva.
Calor abafante. Unhas ventás demasiado altas que impiden contemplar a vista sobre a ría. Grupúsculos de sufrimento ao longo das cadeiras, afastados, que ninguén escoite as nosas coitas. Tres factorías enormes cuspen refrescos, chocolatinas, cafés e auga mineral de Sigüenza. Calor abafante. Un mozo chora mentres unha muller nova coa que non ten demasiada confianza intenta consolalo pasándolle a man polo lombo. Dous matrimonios cincuentóns falan dunha cartilla de aforros e de ir mañá a primeira hora a facer non sei que cousa, están todos de acordo, elas visten de agoiroso negro, falan en alto, non se ve afectado ningún dos catro, deciden ir xantar. Chega unha enfermeira e todos calamos, comeza a pronunciar nomes e apelidos, coma nos campos de concentración, a cada novo nome un grupo desaparece para ir a outra sala onde será informado. De cando en vez incorpórase algún novo membro á cela pouco implicado sentimentalmente, e comeza a salferirnos cunha morea de trivializacións que dan ganas de ir a por un desfibrilador e aplicarlle a máxima potencia para que cale dunha vez por todas. Calor abafante. E alí agochadiño, no medio de dous abrigos, entre unha revista e un bolso asoma un libro, vexo que é de Fóra de Xogo, non me resisto a tirar un chisquiño del para lle ver o título cando non me ve ninguén e... velaí o está, Cando petan na porta pola noite, unha magnífica obra dun amigo desta Selva, interpreto o feito como unha chiscadela da vida. Por fin somos dos elixidos e pasamos á outra sala. E os familiares queren respostas, unha explicación convincente que desvele o misterio, unha palabra á que lle botar a culpa. E o tac e demais probas médicas póñenlle unha chea de etiquetas á señora da gadaña. Un berro estarrecedor sobe polas escaleiras desde urxencias e ti dis “acaba de morrer alguén”.
Non se sabe se será hoxe o día ou aínda quedan esperanzas de melloría, tampouco se sabe que significaría melloría.
“É lei de vida”
Que frase! Apenas dez letras que abranguen boa parte da historia do pensamento. Nunca reparara na grandiosidade desas palabras, aí as catro xuntiñas resumíndoo todo.
Esta noite non se presenta moi boa pero han de vir outras mellores.
Mentres, deséxolles moi boas festas a tod@s os paseadores desta, a súa, selva.
2007/12/21
2007/12/18
Saudade do blogomillo
Sinto saudade das visitas a esoutras casas nas que almorzaba, merendaba e mesmo ás veces teño durmido.
Sinto saudade do blogomillo.
Sinto saudade do blogomillo.
2007/12/15
Xa sabes a resposta
A - Ola, que tal?
B - Ola, ben, e ti?
A - Pois si que era certo o do réxime, quitaches tipo fino.
B - Xa cho dixen na ponte de outubro, desde agora ata o nadal nin pan, nin patacas, nin cervexas e joder que se nota.
A – Ben a viaxe?
B – Si, pero con ganas de chegar.
A – Hotel, cea ou xa sei a resposta?
B – Sabes ti pouco.
A – Vale, así comprobo os efectos do teu réxime.
[...]
A – E a nena aínda está alá?
B – Non, xa vai no Carballiño, este ano está encaprichada coa Wii esa que sae na tele e túa irmá está empeñada en comprarlla, eu creo que é de tolos pero...
A – Pois vaivos saír nunha pasta o xoguetiño.
B – Non fai falta que aparques o coche, déixame xa na porta. Si, unha pasta, pero ti non te rías tanto que di que a ti che vai pedir a bici, xa sabes, ser o padriño ten esas cousas.
A – Eh, mándame nun correo o modelo que lle gusta.
B – Vale.
A – Vémonos en noiteboa.
B – Ata a noiteboa.
B - Ola, ben, e ti?
A - Pois si que era certo o do réxime, quitaches tipo fino.
B - Xa cho dixen na ponte de outubro, desde agora ata o nadal nin pan, nin patacas, nin cervexas e joder que se nota.
A – Ben a viaxe?
B – Si, pero con ganas de chegar.
A – Hotel, cea ou xa sei a resposta?
B – Sabes ti pouco.
A – Vale, así comprobo os efectos do teu réxime.
[...]
A – E a nena aínda está alá?
B – Non, xa vai no Carballiño, este ano está encaprichada coa Wii esa que sae na tele e túa irmá está empeñada en comprarlla, eu creo que é de tolos pero...
A – Pois vaivos saír nunha pasta o xoguetiño.
B – Non fai falta que aparques o coche, déixame xa na porta. Si, unha pasta, pero ti non te rías tanto que di que a ti che vai pedir a bici, xa sabes, ser o padriño ten esas cousas.
A – Eh, mándame nun correo o modelo que lle gusta.
B – Vale.
A – Vémonos en noiteboa.
B – Ata a noiteboa.
2007/12/14
2007/12/09
Problema matemático
(Marco o 091)
Ao outro lado - Boas noites, 091, dígame.
Eu - Boas noites, mire chamo desde XXX e necesito...
Ao outro lado - Mire, é que este é o número da policía de YYY, tería que chamar á policía de XXX.
Eu - Ah, desculpe, non o sabía, podería darme o teléfono da policía de XXX.
Ao outro lado - Pois agora mesmo non o teño pero mire por aí se pasa alguén que llo han de saber dicir.
Eu - Grazas e boas noites.
Ao outro lado - De nada, boas noites.
(Marco o 112)
Ao outro lado - Boas noites, urxencias Galicia.
Eu - Boas noites, poderían darme o teléfono da policía de XXX.
Ao outro lado - Si, ten para tomar nota? ...
Ao outro lado - Boas noites, 091, dígame.
Eu - Boas noites, mire chamo desde XXX e necesito...
Ao outro lado - Mire, é que este é o número da policía de YYY, tería que chamar á policía de XXX.
Eu - Ah, desculpe, non o sabía, podería darme o teléfono da policía de XXX.
Ao outro lado - Pois agora mesmo non o teño pero mire por aí se pasa alguén que llo han de saber dicir.
Eu - Grazas e boas noites.
Ao outro lado - De nada, boas noites.
(Marco o 112)
Ao outro lado - Boas noites, urxencias Galicia.
Eu - Boas noites, poderían darme o teléfono da policía de XXX.
Ao outro lado - Si, ten para tomar nota? ...
- Calcula en forma de potencia a paciencia de Eu tendo en conta que XXX é unha localidade pertencente á área metropolitana de YYY.
2007/12/08
2007/12/06
2007/12/04
2007/12/02
Gunman
A dilixencia trouxo a noticia, estaba acampado a dous días a cabalo de aquí. Ninguén cría que volvería despois de lle meter aqueles catro chumbos no corpo ao sherif, aínda que ninguén chorara a morte daquel fillo de puta era o representante da lei.
Trae o po do deserto nas botas e a lenda no seu Colt 45.
No saloon Rick xa puxo o vaso na barra.
As fulanas agardámolo sentadas ao carón do piano de Clark coas medias novas.
Os fulanos xogan ao poker para tomar whisky.
Mentres o novo sherif prepara o seu revólver e reza crendo que a conta atrás para el xa comezou.
Welcome home from hell.
2007/12/01
Assinar:
Postagens (Atom)