Ata outra querida Maggie Smith

 

Estimada señora Maggie Smith, agradézolle inmensamente como me ten amosado o mundo, con vostede residín na Pensione Bertolini en Florencia, no Hotel Marigold cando visitei Bangladore, na súa casa de París e con vostede habitei reiteradamente Dowton Abbey nos meses de agosto. 

Sempre lle estarei agradecida. 

Ata outra querida Maggie

O comezo 16 anos despois

Este ano a Selva remata a ESO. 

Apeteceme que volvamos ao primeiro post, sempre me pareceu marabilloso o poder dos sons e dos olores de nos transportar, aínda que non o queiramos, a momentos moi afastados dos que nin sequera nos queremos lembrar. O seu poder evocador, moi por riba da vista, a gran venerada! 

Pero que vai facer a vista que só nos ensina o que pasaba diante dos nosos ollos fronte ao oído, ou o tacto, ou o sabor?

Que poder ía ter a vista se mirarte, mirarte, tan só foi o comezo.

Outono 10 anos despois

Gústame o outono, e houbo un tempo, fai dez anos, en que me gustaba celebralo creando esta Selva, e, de cando en vez, sigo botándoa de menos.

Gústame o outono, especialmente nas terras interiores, camiño da montaña.

Gústame cando mo traes á casa nun colar de castañas, esparexes o outono pola cama toda e pos en marcha a banda sonora dos nosos corpos sobre as follas secas.