Tanto este post, como os anteriores, seguen a súa liña de posts que nunca deixan de sorprenderme. Estiven ausente físicamente, pero non a abandonei no pensamento. Nuns dúas colgarei (nun microfotolog) fotos do roteiro que fixen sobre Miguel Torga pola zona de Vila Real). bicazos Yoli
É complicado manterse en equilibrio.
Nom hai que mirar para o café, se nom cai por fora.
ResponderEliminarO segredo está em mirar para a frente.
Nunca é ousada, só que estou e non estou.
ResponderEliminarÉ complicado si, o camiño é de pedras e por riba camiñamos con tacons!
ResponderEliminarTanto este post, como os anteriores, seguen a súa liña de posts que nunca deixan de sorprenderme.
ResponderEliminarEstiven ausente físicamente, pero non a abandonei no pensamento. Nuns dúas colgarei (nun microfotolog) fotos do roteiro que fixen sobre Miguel Torga pola zona de Vila Real).
bicazos
Yoli
si, é dificil pero non imposible. O que pasa é que non existe: é sinxelamente unha procura eterna.
ResponderEliminar