Tiña un fantástico post sobre esta parella (descúlpeseme a falta de modestia), falaba del e dela, dos trece anos xuntos, dos catro filmes, dos dous fillos, do síndrome de voz que leva o apelido de ambos e da paixón, pero por culpa do maldito Blogger perdín todo, en fin, quedan os restos.2007/01/15
Bogart-Bacall
Tiña un fantástico post sobre esta parella (descúlpeseme a falta de modestia), falaba del e dela, dos trece anos xuntos, dos catro filmes, dos dous fillos, do síndrome de voz que leva o apelido de ambos e da paixón, pero por culpa do maldito Blogger perdín todo, en fin, quedan os restos.
Boa escolha de cenas, pena pelo post perdido...
ResponderEliminarSó uma achega: as dobragens de voz matam o cinema.
Seino, Pepe, seino.
ResponderEliminaragarda por vde. un desafio/cuestionário en ithaca. responderá vde?
ResponderEliminarEspero conserve o que ía dicir sibre eles na súa cabeza, e poida partillalo coa xente noutro momento...
ResponderEliminarVexo que ti onte e eu antonte acordámonos deste actor único no 50 aniversario da súa morte... e tamén de Bacall, por suposto.
ResponderEliminarun saúdo.
Calidonia, doulle a benvida ao blog, en canto ao post perdido, pois perdido está :(
ResponderEliminarSi Moucho Branco, vostede e Kaplan acordaron na data exacta, eu fun máis preguiceira.
O asubío nunca me pareceu boa forma de entenderse, pero desde que vín a BB necesitarse comprendín a obrigación de saber sacar o ar coma dun bico.
ResponderEliminarEstou con arume, será cuestión de asubiar logo.
ResponderEliminarEn recompensa o post perdido, agardamos polas respostas ao minitest de Kaplan...
Arume dos piñeiros, doulle a benvida ao blog.
ResponderEliminarSempre me gustou asubiar, pero claro, nunha rapaza non estaba moi ben visto e aínda segue sen estalo, gústame asubiar e gústame que me asubíen (e non necesariamente ao carón dunha obra), saúdos aos dous.