"A cidade ha de ir en ti sempre. […] A vida que aquí perdiches destruíchela en toda a terra." K. Kavafis
maravilloso libro, maravillosa peli, maravilloso super-yo freudiano..¡oh el padre!...
Ou porque ás veces somos demasiado cobardes...Marabilloso filme.
...o porque a veces la historia se encierra ahí. Lindo. Saludo!
con todo o exceso de desmedida tenrura da película recoñezo que me gusta, hehe...un saúdo.
Quero que me digas o que teñas que dicir, que me contes aquilo que precises botar.:P
O gran problema do home é o MEDO, é humano sentilo, non somos perfectos, pero hai que combatilo. Sei que somos capaces: É posible, todos levamos vontade e forza dentro. Un bico.
Saúdos a tod@s.Bandini, doulle a benvida ao blog.
Deixa a túa pegada.
Atticus, estaba agardándote, levo tempo esperando por ti para que me expliques por que ás veces non nos atrevemos a dicir o que queremos.
maravilloso libro, maravillosa peli, maravilloso super-yo freudiano..¡oh el padre!...
ResponderEliminarOu porque ás veces somos demasiado cobardes...
ResponderEliminarMarabilloso filme.
...o porque a veces la historia se encierra ahí. Lindo. Saludo!
ResponderEliminarcon todo o exceso de desmedida tenrura da película recoñezo que me gusta, hehe...
ResponderEliminarun saúdo.
Quero que me digas o que teñas que dicir, que me contes aquilo que precises botar.
ResponderEliminar:P
O gran problema do home é o MEDO, é humano sentilo, non somos perfectos, pero hai que combatilo. Sei que somos capaces: É posible, todos levamos vontade e forza dentro. Un bico.
ResponderEliminarSaúdos a tod@s.
ResponderEliminarBandini, doulle a benvida ao blog.