Kavafis é un dos grandes para min. Nunca canso de ler os seus enérxicos textos.
A música cantada en francés é especialmente suxerente, eu creo que máis que en calquera outro idioma e se lle engadimos a condición de ser case susurrada... esto multiplícase.
En cantos as fotografías elexidas: chapeu! sempre en consonancia cás palabras e as melodías.
Gústame moito Carla Bruni. É moi suxerente. Como a foto. Como os versos que escribes. Como os versos que nunca dirías.
ResponderEliminarEnxebre infralevidade asomando polos intersticios da vida...
ResponderEliminarKavafis é un dos grandes para min. Nunca canso de ler os seus enérxicos textos.
ResponderEliminarA música cantada en francés é especialmente suxerente, eu creo que máis que en calquera outro idioma e se lle engadimos a condición de ser case susurrada... esto multiplícase.
En cantos as fotografías elexidas: chapeu! sempre en consonancia cás palabras e as melodías.
non nos prive dese don poético, X!
Mañá é o futuro máis cercano.
ResponderEliminarHoxe blogger volverá pararse ás 16 horas, hai un aviso.
ResponderEliminardicía pessoa: tudos os versos são sempre escritos no día seguinte.
ResponderEliminarencantoume.
cada verso volvese a escribir no momento que é lido de novo. Como este...
ResponderEliminarÉ un proceso contínuo...
ResponderEliminarA fermosa canción de Carla Bruni levoume a outros versos, sempre me evoca un cheiro especial esta canción.
Unha aperta.
:)
gústanme os versos, a foto, a música. moi íntimo. boa combinación :)
ResponderEliminarGrazas a tod@s pola vosa participación.
ResponderEliminarkavafis di as cousas que moitas veces non son capaz de definir
ResponderEliminarO mesmo me pasa a min, Oko.
ResponderEliminar