Páxinas

2006/09/17

Inminencia


A inminencia do afastamento produce un sabor amargo que non debería aparecer ata despois da despedida.

24 comentarios:

  1. non me digas que coñeces a Lu!! xDD

    ResponderEliminar
  2. Dos compañeiros de viaxe un nunca se separa. Vexa senón a sorpresa que lle teño nun lateral da miña bitácora.

    ResponderEliminar
  3. Grazas Vixía, si que foi sorpresa :)

    ResponderEliminar
  4. O afastamento produce unha das sensacións máis amargas que se poden sentir... especialmente se alguén se afasta de nós...
    Non debería aparecer nunca...

    ResponderEliminar
  5. sip, o blog da moza que colgaches no link, chámaser Lucía

    ResponderEliminar
  6. Non Mrs. Doyle, non debería aparecer nunca se non é desexado.

    ResponderEliminar
  7. Por iso o mellor é non despedirse.

    ResponderEliminar
  8. Si, é o mellor, mais non sempre é posible :(

    ResponderEliminar
  9. ahhhhhh, vale! sorry pola confusión. por certo, a onde marchas?

    ResponderEliminar
  10. Aultre Narati, dixen que marchase?
    :)

    ResponderEliminar
  11. Naufragha, non sabía iso de Flaubert, pero desde logo tiña moita razón.

    ResponderEliminar
  12. a min gústanme as despedidas. os recordos desas apertas que parecen non rematar nunca. que dás con toda a túa forza dicindo: eu non quero. pero non me queda outra.

    ResponderEliminar
  13. Eu odio as despedidas e confeso que debería xa estar curada dada a miña situación "nómada".
    Ainda que sempre procuro non despedirme ou de facelo á francesa, non podo evitar ese sentimento tan amargo no meu interior...

    ResponderEliminar
  14. pero aparece antes do afastamento para que teñamos eses segundos de reflexión: "Queremos realmente ficar lonxe?".

    ResponderEliminar
  15. Grazas ás tres polas súas reflexións.

    ResponderEliminar
  16. eses momentos son os piores, porque non disfrutas realmente do pouco que queda, horribles!!!!bikos

    ResponderEliminar
  17. ai, jasúuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

    como estou hoxe!!

    non me entero de ná!!! xDD

    ResponderEliminar
  18. ai, jasúuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

    como estou hoxe!!

    non me entero de ná!!! xDD

    ResponderEliminar
  19. é como todo, que depende de que te despidas... anque por algún momento ás despedidas do que non nos gusta non lle chamamos despedidas...

    saúdos.

    ResponderEliminar
  20. nunca digo adeus, senón deicalogo

    un saúdo

    ResponderEliminar
  21. Aultre Narai, coñeces a Lu? É amiga miña dende que eramos cativas. O blogomillo éche un pañuelo... Por certo, X, non te preocupes, que é unha mosa estupenda, bo link.

    ResponderEliminar
  22. pois si, estuda comigo!!! vive cunha amiga miña, Anita, tamén de Compostela jeje é un ceíño!!

    ResponderEliminar

Deixa a túa pegada.