eu estou con manuel rivas. e o do vento... a min gústame máis irlle de cara... que me acariña o pelo... ainda que me corte a pel. e dixéchelo ti no meu blog: "a túa marca na miña pel non sempre é algo doloroso".
Creo que os okupas só van ás casas desokupadas, se a súa o era, parabéns; se non o era non se acepta okupa como animal de compañía e perde punto de partida.
Lévame o vento.
E tamén estamos os que dicimos que se fan co que non é de ninguén.
ResponderExcluirHai que deixarse levar polo vento só se é á contra. É máis divertido.
ResponderExcluirsempre tan orixinal
ResponderExcluirbicazo
eu estou con manuel rivas.
ResponderExcluire o do vento... a min gústame máis irlle de cara... que me acariña o pelo... ainda que me corte a pel. e dixéchelo ti no meu blog: "a túa marca na miña pel non sempre é algo doloroso".
o vento... deixe-o que sopre!
ResponderExcluirA min tamén me leva pero non sei cara onde...
ResponderExcluirPara cidade do vento, A Coruña, xa o dixo Picasso na súa breve estadía na cidade herculina.
ResponderExcluirCreo que os okupas só van ás casas desokupadas, se a súa o era, parabéns; se non o era non se acepta okupa como animal de compañía e perde punto de partida.
ResponderExcluir