Que sorpresa, remato de ver o cambio de imaxe e lembroume a outra ilustre do blogomillo. Por outro lado eu non me atrevo nin sequera pasarme a beta ata que me obriguen. Á miña a tentación venme da prensa na porta de en fronte.
A min pasoume cunha bola dunha panadería. Un día non puiden máis, collina de debaixo do mostrador e botei a correr. Cando fun comela non fun quen...Estaba dura coma unha pedra.
Síntoo...Non me puiden resistir....
ResponderExcluirQue rico!!!!!
ñamñamñam
acabouse!
ai!
Co pan nunca sentín tentación, pero co xornal que lle guindan ó veciño na porta... en fin.
ResponderExcluirYoli!!!
ResponderExcluirE agora eu???
:(
Por certo, Moralla é un dos blogs onde agora non podo deixar comentarios, síntoo.
A Randeeira, é que as súas necesidades son moi intelectuais :)
ResponderExcluiré aínda peor cando vas para a casa con fame e aínda tés que facer a comida. o churrusquiño só... ;b
ResponderExcluirGrazas a miña dieta xa case non me lembro do sabor do pan...
ResponderExcluirNoa o churrusquiño é o que me tenta a min :D
ResponderExcluirEsas dietas...
Que sorpresa, remato de ver o cambio de imaxe e lembroume a outra ilustre do blogomillo.
ResponderExcluirPor outro lado eu non me atrevo nin sequera pasarme a beta ata que me obriguen.
Á miña a tentación venme da prensa na porta de en fronte.
A min pasoume cunha bola dunha panadería. Un día non puiden máis, collina de debaixo do mostrador e botei a correr. Cando fun comela non fun quen...Estaba dura coma unha pedra.
ResponderExcluirVexo que todos temos tentacións domésticas, un saúdo a tod@s.
ResponderExcluir